Τι πρέπει να γίνει για ένα καλύτερο μέλλον.
Συνεπάγεται ότι θα έπρεπε να βλέπουμε μπροστά μας με πνεύμα ομαδικό και συλλογικό βγαίνοντας από την απομόνωση και τη μονολιθική σκέψη που μας επιβάλλουν. Γύρω μας γίνονται κάποιες προσπάθειες από νομαρχιακούς φορείς για την υλοποίηση και αποπεράτωση της ιδέας της ανακύκλωσης. Όμως, καμιά πολιτική ή πρόγραμμα ανακύκλωσης δεν μπορεί να πετύχει αν δεν ευαισθητοποιηθεί ο ίδιος ο άνθρωπος. Είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα για αρμο-νική συμβίωση με το περιβάλλον και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής. Δεν θα πρέπει να στεκόμαστε ως παθητικοί αποδέκτες αποφάσεων αλλά υπεύθυνα και ενεργά να εφαρμόζουμε ορισμένους κανόνες σαν γενικές αρχές για τις αγορές μας, απλά αλλάζοντας τις μέχρι τώρα συνήθειές μας ορίζοντας νέους κανόνες για τις αγορές μας.!!!
Η επιτυχία της ανακύκλωσης δημιουργεί μια σειρά από θετικά αποτελέσματα όπως: τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων, μείωση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας, των υπόγειων υδάτων αλλά και του εδάφους, εξοικονομείται ενέργεια και δεν εξαντλούμε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, επιτυγχάνεται σταδιακή πτώση στις τιμές των προϊόντων, αλλά το σπουδαιότερο αποκτούμε όλοι σιγά-σιγά μια διαφορετική αντίληψη για τις φυσικές αξίες του πλανήτη, αποκτούμε σεβασμό σε αυτό που η φύση μας δωρίζει, γινόμαστε πιο υγιείς στη σκέψη και στη δράση δομώντας ένα κα-λύτερο μέλλον και ένα καθαρότερο παρελθόν.
Ας μην ξεχνάμε όμως το βασικότερο. Ότι δηλαδή η ανακύκλωση είναι μια καλή δεύτερη λύση. Η καλύτερη πρώτη είναι αυτή του να μην δημιουργούμε απορρίμματα. Στόχος μας πρέπει να είναι η συνειδητή συμμετοχή μέσα από την καρδιά μας κατανοώντας το σαν αναγκαιότητα και όχι σαν εξαναγκασμό προς έναν τρόπο ζωής ισορροπίας και αποκατάστασης της φύσης, εναρμόνισης της καθημερινότητας με βαθύ αίσθημα συλλογικότητας. Να αποκατασταθεί η «οικονομία» με την ευρύτερη έννοιά της και όχι μόνο χρηματική, να κατανοήσουμε ότι δεν ήμαστε μόνοι και η σχέση αλληλεξάρτησης είναι ζωντανή και παρούσα.
Χρειάζεται να ενεργοποιηθούν τόσο οι δημόσιοι φορείς τοποθετώντας κάδους ανακύκλωσης σε σχολεία, υπουργεία, υπηρεσίες αλλά και σε κάθε συνοικία, όσο και να επιμεληθεί μια οικολογική συνείδηση σε κάθε οικογένεια.
Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μέσα στα σχολεία η αγάπη για καθετί «φυσικό». Αν σκεφτούμε πως ετησίως στην Ελλάδα πετιούνται 300.000 τόνοι τον χρόνο χαρτιού ενώ με κάθε τόνο σώζεται η ζωή 17 δέντρων, ίσως είναι μια σκέψη που μπορεί να μας οδηγήσει στην ανακύκλωση. Ακόμη το ότι όλα τα λιπάσματα αλλά και χημικά απόβλητα καταλήγουν μέσω των υπόγειων ρευμάτων στη θάλασσα έχει ως αποτέλεσμα τον κίνδυνο εξαφάνισης θηλαστικών αλλά και τη νέκρωση του θαλάσσιου πλούτου και της αλυσίδας ζωής.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια είναι τόσα πολλά που σύντομα δεν θα μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Η Ελλάδα παρουσιάζει τους υψηλότερους ρυθμούς αύξησης του όγκου των σκουπιδιών στην Ευρώπη. Το 1997 αναλογούσαν 900 γραμμάρια ανά κάτοικο και σε μια οκταετία η ποσότητα σχεδόν διπλασιάστηκε και έφτασε πέρυσι τα 1.500 γραμμάρια. Η ετήσια «παραγωγή» φτάνει τα 5 εκατομμύρια κυβικά, μια ποσότητα που μπορεί να καλύψει την απόσταση Αθήνας-Θεσσαλονίκης με ένα στρώμα πάχους ενός μέτρου! Μέχρι και το 2006 η Ελλάδα κατείχε την τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς την ανακύκλωση.
Σκεφτείτε πώς τα παιδιά είναι αποκομμένα από το περιβάλλον τους μένοντας στριμωγμένα μέσα στα κονσερβοκούτια της πλαστής ζωής και στους τσιμεντένιους παιδότοπους. Μόνη διέξοδος η υπερκατανάλωση παιγνιδιών. Και ο γονέας από την άλλη, αποδεχόμενος την όλη κατάσταση, δεν χαλά χατίρι. Η εκπαίδευση στο σχολείο, στα θέματα αξιών της ζωής, είναι ανύπαρκτη, ο εκπαιδευτικός κάνει απλά ότι το πρόγραμμα προστάζει. Δεν μπαίνει κανείς στη διαδικασία για μια διαφορετικού τύπου νοοτροπία, σκέψη ή αντίληψη. Η κοινή λογική λέει ότι «έτσι είναι τα πράγματα – εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;». Όμως μια αλλαγή που συντελείται σε ένα σπιτικό έχει αλλάξει ένα μέρος του κόσμου και έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής. Τα παιδιά αγαπούν τα παιχνίδια τους γιατί τους οδηγούν σε ένα φανταστικό κόσμο, αγγελικά πλασμένο, στον οποίον συμμετέχουν. Όμως το αίσθημα της συμμετοχής είναι το καλύτερο παιχνίδι. Ας κάνουμε παιχνίδι όχι μόνο για τα παιδιά μας αλλά και για μας, την βελτίωση της ποιότητας ζωής και τη βελτίωση της εικόνας του πλανήτη. Ο άνθρωπος πιστεύει πως είναι κορωνίδα της εξέλιξης, άραγε έχει και ο πλανήτης την ίδια άποψη για εμάς; Η εικόνα του είναι το αποτέλεσμα της δράσης μας και η εικόνα του δεν είναι ανάλογη του τίτλου που έχουμε προσδώσει στο είδος μας.
Δεν χρειάζεται υπεράνθρωπη προσπάθεια απλά αλλαγή τρόπου σκέψης. Και καλό είναι να ξεκινήσουμε με το εκπαιδευτικό μας σύστημα ώστε να δίνονται στα παιδιά χρήσιμες γνώσεις για τη ζωή, ώστε να εκπαιδεύονται οι νέοι πολίτες σαν υ-πεύθυνες υπάρξεις με αγνή καρδιά γεμάτη αγάπη, με όραμα για έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος θα είναι εναρμονισμένος με τον πλανήτη. Με οικολογική συνείδηση και αντίληψη ότι το σπίτι μας είναι ο ίδιος ο πλανήτης και όχι το διαμέρισμα ή η έπαυλη.
Η ανακύκλωση αποτελεί ένα από τα στάδια της ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα πριν την ανακύκλωση είναι η πρόληψη που σημαίνει ότι παίρνουμε μέτρα για να μην έχουμε, να μην παράγουμε σκουπίδια.
Και τι μπορούμε να κάνουμε; Είναι πολύ εύκολο!
Μετά την πρόληψη συνεχίζουμε με τη μείωση προσπαθώντας να περιορίσουμε τα σκουπίδια που μαζεύουμε. Το επόμενο στάδιο είναι να ξαναχρησιμοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε με διαφορετικό τρόπο ότι με πρώτη ματιά μας φαίνεται άχρηστο και το τελευταίο στάδιο είναι η ανακύκλωση και η κομποστοποίηση ή λιπασματοποίηση.
Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε ότι μόνο τα σκουπίδια που απομένουν στο τέλος αυτού του κύκλου θα φτάσουν στους χώρους υγειονομικής ταφής (ΧΥΤΑ) που σήμερα ονομάζονται χώροι υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ)
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι ανθρώπινες κοινωνίες λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο και η έννοια «σκουπίδια» ήταν σχεδόν άγνωστη. Τα αποφάγια δεν ήταν σκουπίδια, αλλά τροφή για τα ζώα. Τα αγαθά ήταν κατασκευασμένα από φυσικά υλικά και μπορούσαν εύκολα να επανενταχθούν στη φύση μετά από το τέλος της χρήσιμης ζωής τους. Με τη συγκέντρωση του πληθυσμού στις μεγάλες πόλεις και την τεχνολογική ανάπτυξη δημιουργήθηκαν χιλιάδες νέα προϊόντα και έγινε δυνατή η μαζική παραγωγή τους. Η αλλαγή αυτή είναι πολύ πιο ορατή τα τελευταία χρόνια στις αναπτυγμένες χώρες, όπου αυξάνεται διαρκώς η ποσότητα των απορριμμάτων, γίνεται υπέρμετρη χρήση των φυσικών πόρων και ρυπαίνεται με σκουπίδια το περιβάλλον.
Η λιπασματοποίηση είναι ο τρόπος ανακύκλωσης της φύσης για τα σκουπίδια της. Υπό τεχνικούς όρους, η λιπασματοποίηση είναι η ελεγχόμενη αποσύνθεση οργανικών υλικών από διάφορους μικροοργανισμούς και ασπόνδυλα, όπως ακαρίνες, χιλιόποδα, σκαθάρια, ψαλίδες, σκουλήκια, γυμνοσάλιαγκες και σαλιγκάρια. Με άλλα λόγια, το λίπασμα σχηματίζεται όταν τα βακτηρίδια, οι μύκητες κι αυτά τα ασπόνδυλα καταναλώνουν και διασπούν τα οργανικά υλικά.
Περισσότερο από 50 % των οικιακών απορριμμάτων μπορούν να ανακυκλωθούν με αυτόν τον τρόπο. Χώμα, φυτική μάζα, φύλλα ή άλλα κηπευτικά απορρίμματα κοπής, καθώς και ωμά φρούτα και φυτικά κατάλοιπα, μπορούν να τοποθετηθούν όλα μαζί σε ένα σωρό και μετά από μερικές εβδομάδες -εάν υπάρχουν οι σωστές συνθήκες- θα μεταμορφωθούν σε λίπασμα καλής ποιότητας. Εναλλακτικά, μπορεί να υπάρχει ένα συγκεντρωτικό πρόγραμμα λιπασματοποίησης στην κοινότητά σας όπου τα κατάλοιπα και τα απορρίμματα κοπής μπορούν να ανακυκλωθούν. Σε πολλές χώρες, οι τοπικές αρχές ή άλλοι οργανισμοί δίνουν συμβουλές για τη δημιουργία σωρών λιπάσματος, επιπλέον προσφέρονται ακόμα και επιχορηγήσεις για το κόστος ειδικά σχεδιασμένων κάδων που τοποθετούνται στον κήπο.
Το λίπασμα είναι ένα πραγματικό όφελος για κάθε κηπουρό ή γεωργό. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πρασιές και σε παρτέρια, ή να προστεθεί στο χώμα μεταφύτευσης για τις γλάστρες των οικιακών φυτών. Βελτιώνει την υφή του χώματος, αυξάνει την ικανότητά του απορρόφησης αέρα και νερού, ελαττώνει τη διάβρωση και μειώνει την ανάγκη τεχνητών λιπασμάτων. Αυτό είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο στις περιοχές όπου το χώμα έχει χαμηλό οργανικό περιεχόμενο, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές περιφέρειες. Επίσης, η λιπασματοποίηση αφήνει λιγότερα απόβλητα για διάθεση, μειώνοντας τις περιβαλλοντικές βλάβες που προκαλούνται από τη συλλογή και διαχείρισή τους.
Προτάσεις Για Το Μέλλον!!!
• Να προτιμούμε και να προτείνουμε συσκευές που να μπορούν να επιστραφούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν.
• Όσες συσκευές δεν μπορούν να επιστραφούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν τουλά-χιστον να ανακυκλώνονται.
• Να αποφεύγουμε προϊόντα με υπερβολική συσκευασία.
• Να χρησιμοποιούμε τη δική μας πάνινη τσάντα ή ότι άλλο μπορεί να χρησιμοποι-ηθεί για τις αγορές μας αντί των πλαστικών.
• Να προτιμούμε απορρυπαντικά σε συμπυκνωμένη μορφή γιατί έχουν λιγότερη συσκευασία και να προτιμούμε εκείνα που χρησιμοποιούν ανακυκλωμένα προϊόντα συσκευασίας, ή που η συσκευασία τους να προέρχεται από υλικά ανακύκλωσης.
• Να αποφεύγουμε τη χρήση πλαστικών μιας χρήσης όπως πλαστικά ποτηράκια, πιατάκια, πλαστικές ξυριστικές μιας χρήσης κτλ.
• Να αποφεύγουμε προϊόντα που τα συστατικά τους προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία.
• Να προτιμούμε μπαταρίες που δεν περιέχουν κάδμιο ή υδράργυρο.
• Να προτιμούμε λαμπτήρες μεγάλης διάρκειας ζωής και χαμηλών ενεργειακών αναγκών.
• Να συμμετέχουμε ενεργά στα προγράμματα ανακύκλωσης της περιοχής μας και να πιέζουμε τους Δήμους και τους αρμόδιους φορείς για αυτά τα προγράμματα…!